Corylopsis pauciflora – leszczynowiec skąpokwiatowy

Wiosennie w ogrodzie już bardziej być nie może, ruszają w ekspresowym tempie wszystkie rośliny. Mówi się, że wiosna na dobre  gości w momencie kwitnienia forsycji – faktycznie jest ona często spotykana i dość popularna. I bezproblemowa w uprawie.

Ja jednak chciałabym pokazać mniejszą od forsycji  alternatywę, mianowicie leszczynowca skąpokwiatowego. Rzadko uprawiany, rzadko spotykany a naprawdę wart uwagi.

Kwitnie właśnie teraz – kwiaty są jasnożółte, delikatnie waniliowe. I lekko pachnące.

Krzew wygląda jakby przysiadły na nim małe, żółte dzwoneczki.

Idealnie nadaje się do małych ogrodów – rośnie wolno i docelowo osiąga wielkość 1,5 m. Podobno nie jest całkowicie mrozoodporny, ale odpukać na razie nie mam z nim problemów.

Najlepiej wybrać mu zaciszne miejsce w lekkim półcieniu, dobrze by było osłonięte od mroźnych wiatrów. Gleba powinna być wilgotna, dobrze zdrenowana i kwaśna. Nie znosi gleb wapiennych. Może być świetnym towarzystwem dla zimozielonych rododendronów, pięknie będzie wyglądał na tle ich ciemnych liści.  Podobnie jak one płtko się korzeni i kocha ściółkę z kory sosnowej.

Do kompletu można go podsadzić drobnicą cebulową – chociażby kwitnącą teraz cebulicą syberyjską. Ja osobiście lubię zestawienia takiej delikatnej wanilii z mocnymi kolorami, u mnie rośnie pod nim miodunka 'Blue Ensigne’.

Zanim zdecydujemy się na sadzenie leszczynowca trzeba przemyśleć docelowe miejsce – jak większość oczarowatych nie lubi cięcia a szerokość krzewu jest podobna jego wysokości. Cięcie tylko sanitarne, w ostateczności po kwitnieniu.

Liście pojawiają się po kwiatach, trochę przypominają liście leszczyny –  jesienią ładnie wybarwiają się na żółto.  Jednakże dla mnie cały jego urok to właśnie wiosna, kiedy to leszczynowiec zaspakaja intensywne pragnienie koloru w ogrodzie.  Gdybym wiedziała ze co rok będzie tak obficie kwitł posadziłabym go bliżej domu.

Tekst i zdjęcia

Marta Góra