Gillenia trifoliata – gillenia trójlistna

Po raz pierwszy chmurkę białych kwiatów zobaczyłam w różanym ogrodzie znajomej. I zapragnęłam, z całej siły zapragnęłam.  Niestety sadzonka którą dostałam, mimo szkółkowania w doniczce nie przetrwała.  Zaczęły się poszukiwania i oto jest moja własna, cudna gillenia:

Na pewno jest byliną idealną do nieformalnych założeń. Gillenia dorasta nawet do 120 cm, ma długie, bordowo podbarwione pędy na których późną wiosną pojawiają się drobne, białe kwiaty. Wygląda niczym świeża bryza, którą zawiało do ogrodu.  Najpiękniej wygląda w grupie. Zaletą jest długie kwitnienie, kwitnie aż do lipca.  Dodatkowy atut to liście, których nie imają się choroba ani szkodniki. Jesienią liście nabierają pięknych barw pomarańczu i rudości.

Nie jest byliną która szybko się rozrasta, potrzebuje trochę czasu by się ukorzenić i zadomowić w ogrodzie.  Najlepiej będzie się czuła w rozproszonym świetle. Mnie zachwyciła kompozycja z ogrodu Margery Fish, gdzie łanem porastała połać po brzozami. Nie wiem czy w naszym klimacie udałoby się utrzymać takie zestawienie, bo gillenia potrzebuje wilgoci. Na pewno dobrze zrobi jej też ściółka, np z kory,  lekko kwaśna gleba to również to co gillenia lubi.

Moja gillenia rośnie na słońcu, przynajmniej jest ono na rabacie do 17 – stej, nie ukrywam jednak ze dbam by miała tam wilgotno.

Jeśli warunki w ogrodzie sprzyjają to na pewno warto tej byliny poszukać i posadzić.

Źródła podają, że nowe rośliny można otrzymać przez podział wiosną. Nie wiem, może spróbuję. Można też próbować ją wysiewać lub ukorzeniać z sadzonek pędowych.

Tekst i zdjęcia Marta Góra