O ogrodach Hidcote napisano już tyle, że właściwie nie ma większego sensu nad historią się rozwodzić. Przy ostatniej wizycie pisałam, że ogród podzielony jest na pokoje (prawie 30), jedne mniejsze, inne całkiem spore. Podział ogrodu przy domu wydaje się dość ciasny, poszczególne pokoje małe. Cóż, dla Lawrence Johnston’a jego najbliższych i gości ogród był zapewne w sam raz a jego autor i gospodarz zapewne nie przewidział takich tłumów:) Tym razem spacerowało mi się po Hidcote znacznie lepiej, swobodniej. Wstyd się przyznać, że większą moją uwagę przykuła sama forma ogrodu, jego podział i ogólne wrażenie aniżeli pojedyncze rośliny (no może z wyjątkiem paproci). Trzeba tutaj nadmienić, że gospodarz był pasjonatem i kolekcjonerem, różnorodność i bogactwo ogrodów pod względem taksonomicznym są doprawdy imponujące. Sam fakt dobrania i dopasowania roślin pod względem nie tylko wymagań ale i koloru jest sporą umiejętnością.
Tak oto porośnięty dziedziniec wita gości w Hidcote Manor:
The Maple Garden i fragment monstrualnego cedru widocznego z kilku ogródków:
Takie ławki i ten odcień niebieskiego koloru są dość charakterystyczne dla tego ogrodu:
W zakamarkach kryje się sporo niespodzianek, Johnston chyba kochał paprocie bo rośnie ich w Hidcote całkiem sporo:
The Old Garden z klasyczną rabatą:
Szczerze mówiąc pokoje w Hidcote są tak połączone ze sobą że doprawdy bez mapy można się zgubić, co krok człowiek staje przed dylematem w którą iść stronę. Takie przynajmniej było moje pierwsze wrażenie, bo z czasem jeśli ciut pozna się układ ogrodu to bez problemu można się po nim swobodnie poruszać. I trafić na kolejny zaskakujący obrazek:
Obowiązkowo w każdym angielskim ogrodzie musi być zegar słoneczny, ten znajduje się w Mrs.Winthrop’s Garden przypominającym ogrody śródziemnomorskie:
Komentarze mogą być sprawdzane pod kątem ich zawartości. Nie będą akceptowane treści zawierające m.in. wulgaryzmy, treści obraźliwe lub linki pozycjonujące strony www. Więcej informacji: Polityka prywatności.