Zobaczyłam tę odmianę kiedyś w jednym z ogrodów w Anglii, nawet cena była dla mnie akceptowalna. Obracałam doniczkę chyba z 10 minut w ręku, ale rozsądek zwyciężył (a właściwie brak miejsca w bagażu). Stanęłam przed trudnym wyborem, jednak ciągle myślałam, że jak tylko gdzieś ją spotkam…
I spotkałam:) Uśmiecha się teraz (i mam nadzieję że będzie uśmiechać rokrocznie) z rabaty przed domem:)
Stara odmiana o śnieżnobiałych płatkach i intensywnie żółtych pylnikach jest szalenie elegancka. Podobno też odporna na choroby:) Oby to była prawda. Zdjęcia są z ubiegłego tygodnia, po kwiatach pozostało wspomnienie. Za rok kwiatów powinno być więcej, pozostaje tylko zaczekać. Ogrodnictwo jest takie ekscytujące (że zacytuję Geoffa Hamiltona).
Tekst i zdjęcia Marta Góra
Komentarze mogą być sprawdzane pod kątem ich zawartości. Nie będą akceptowane treści zawierające m.in. wulgaryzmy, treści obraźliwe lub linki pozycjonujące strony www. Więcej informacji: Polityka prywatności.
Piękna i taka śnieżnobiała. Włąśnie studiuję dzieło 'Byliny ogrodowe”, ale akurat przy tej domianie piwoni nie ma podanego roku. Najstarsze z tam wymienionych odmian datowane są na 1824 r. 'Duchesse de Nemours’ (chyba też o niej pisałaś).
Hodowca Van Leeuwen, introdukcja 1928 r, czyli znana od prawie 90 lat:)
Ja lubię piwonie anemonowe szczególnie, długo utrzymują kwiaty – przynajmniej takie mam odczucie (nie wiem czy słuszne). ‚Duchesse de Nemours’ mam, pięknie pachnie ale zdążyła już przekwitnąć:)