The Lost Gardens of Heligan

Niecierpliwie czekałam na ten ogród licząc, że znajdę tam niezwykle i tajemnicze zakamarki. Moje nadzieję udało się spełnić.  Dom został wybudowany pod koniec XVIII wieku, początek powstania ogrodów datuje się na pierwsze lata XIX w. Posiadłość należała do rodziny Tremayne i przez lata przechodziła na kolejne pokolenia. Ostatni z rodu Tremayne nie pozostawił dziedzica, więc całość obecnie zarządzana jest przez dalszą rodzinę, której kilku członków mieszka w Heligan do dzisiaj.

Ogrody mają burzliwą historię, podobnież jak i cała Europa. Ogromne piętno odcisnęła na ich wyglądzie I wojna światowa – przed wojną ogrodami zajmowało się dwudziestu  dwóch  ogrodników, szesnastu z nich już nigdy  z niej nie powróciło. Ogrody zaczęły powoli upadać. Dopiero w latach 90- tych ubiegłego wieku postanowiono przeprowadzić renowację w Heligan, która to renowacja okazała się ogromnym sukcesem.  I jak to w każdym ogrodzie bywa tak i tutaj nie wszystko jest dokończone a prace wciąż trwają.

W ogrodzie znajdują się dwie Narodowe  Kolekcje z rodzaju Camelia i Rhododendron. Wiele krzewów liczy sobie grubo ponad 100 lat, niektóre z nich były przywożone z odległych zakątków świata, niektóre gatunki otrzymano z nasion.

Łagodny klimat Kornwalii pozwala na uprawę wielu roślin egzotycznych, niespotykanych w innych rejonach Wysp Brytyjskich.  Mnie jednak powaliły grupy ogromnych różaneczników. Aż żal że to był czerwiec i nie można było obejrzeć tych  kwitnących gigantów.

Ogród z powodu swojego położenia obfituje też w paprocie i inne rośliny leśne.

Możemy w tym ogrodzie odnaleźć mnóstwo charakterystycznych dla angielskich ogrodów elementów, jest ogród włoski, ogród zimowy, rozpięte na murach róże, cudowne bylinowe rabaty i kilka pięknych elementów wodnych:

Mnie wciągnęły ogrody warzywne i aż żal, że w pomieszczeniu w którym znajdowały się stare narzędzia było tak ciemno…

cdn…

Tekst i zdjęcia Marta Góra