Bergenia

Jest jedną z najbardziej odpornych bylin uprawianych w ogrodach i mam wrażenie, że niedocenianą.  Anglicy nazywają ją „ucho słonia’ i uważam, że to określenie jest bardzo trafne.  Dobrze znosi różne warunki glebowe – można ja uprawiać i w słońcu i w cieniu (tam słabiej kwitnie), na lekkiej glebie  i w żwirze jak i na glebie ciężkiej.  Jest bardzo odporna na suszę, całkowicie mrozoodporna, jej liście są zimozielone i pięknie kwitnie wczesną wiosną. Jednym słowem roślina idealna.  Najczęściej uprawia się w ogrodach Bergenia cordifolia (bergenia sercowata), Bergenia crassifolia (bergenia grubolistna), Bergenia ciliata (bergenia orzęsiona), oczywiście najpopularniejsze to mieszańce Bergenia x hybrida (bergenia mieszańcowa).  Do tego dochodzi jeszcze mnóstwo odmian, których kwiaty mogą być kremowo-białe, pastelowo-różowe do ciemnego różu i purpury.   Bergenia jest rośliną chętnie odwiedzaną przez owady. Świetnie sprawdza się w towarzystwie mniejszych bylin o kontrastowych liściach i delikatnych kwiatach, jak np fiołków, drobniejszych bodziszków  czy wiosennych zawilców.

Mnie u Anglików zachwyciły właśnie te odmianowe bergenie i kompozycje z nimi:

Marta Góra