The Place for Plants – wrześniowo

Powoli odkopuję dysk ze zdjęć których nazbierała się już nieprzyzwoita ilość. Dzisiaj mała dawka jesieni z ogrodu który pokazywałam już wcześniej. Byłam tam ponad sześć lat temu i postanowiłam zobaczyć to Arboretum ponownie, tym razem jesienią.  Niestety czynne jest tylko do 30 września, trochę szkoda…  Całość to coś w rodzaju założenia parkowego z niewielkim ogrodem regularnym.

To była połowa września i piękny słoneczny dzień. Niestety chłodny i wilgotny co zaoowocowało przemoczonymi butami. Nauczka na przyszłość – dobre buty trekingowe przydają się zawsze bez względu na porę roku.

W tle przebarwiający się powoli ambrowiec amerykański (balsamiczny) – Liquidambar styraciflua

Poniżej mój ulubiony klon (klon czerwony) Acer rubrum `Scanlon`

Wiele drzew i krzewów czarowało owocami:I piękna jabłoń, obficie owocująca i wyglądająca na taką, której parch jabłoni nie dotyka – Malus x robusta `Red Sentinel`

Cercidiphyllum japonicum – grujecznik japoński nazywany przeze mnie pieszczotliwie „ciastkiem”.  Opadające jesienią liście nie tylko mają piękną, żółtą barwę ale pachną karmelem.  Przy starych drzewach ten zapach wyczuwalny jest z daleka.  Kiedyś pisałam o parocji (Parrotia persica)

Kolekcja drzew i krzewów jest tutaj naprawdę imponująca:

I chociaż nie jest to ogród bylinowy to jednak i one w niewielkiej ilości znalazły tam miejsce. Przede wszystkim pod drzewami królowały cebulowe:  cyklameny i zimowity.

Nad strumykiem wciąż zielona jeszcze tarczownica (Peltiphyllum peltatum):

I długosz królewski (Osmunda regalis)

I takie dziwne kompozycje:

Trytoma:

I jedna z piękniejszych trzęślic, Molinia caerulea `Variegata’

Nie sposób też byłoby pominąć narodową kolekcję trzmielin (Euonymus), które miały we wrześniu swoje pięć minut:

Przy Arboretum znajduje się też szkółka, jedna z najlepszych jakie widziałam w Anglii. Nie ukrywam, że zawsze coś tam kupuję.

I z tęsknoty za złotą polską jesienią tak powstał oto na szybko ten wpis.

Tekst i zdjęcia Marta Góra